Advocaat veroordeeld
Mevrouw Y heeft aan advocaat Mr. [X] een lening verstrekt van € 20.000. Mr. [X] onderhield toen een affectieve relatie met mevrouw Y.
Medio 2012 zijn partijen met elkaar in gesprek gegaan over terugbetaling van die lening. Op 30 juli 2012 heeft mevrouw Y aan Mr. [X] per e-mailbericht laten weten, dat was afgesproken dat Mr. [X] vanaf juli 2012 (in elk geval) elke maand € 1.000 zou terugbetalen (liefst meer, niet minder), totdat in totaal € 24.000 was afbetaald, waarvan € 4.000 rente.
Mr. [X] heeft de afspraak niet bevestigd maar heeft op 27 april 2012 wel € 2.000 overgemaakt, op 25 juni € 1.000, op 15 augustus € 1.000, op 17 september € 2.000, op 24 september € 1.000 en op 27 november € 2.000: in totaal dus € 9.000. Daarbij is telkens als betalingsomschrijving vermeld: terugbetaling lening.
Partijen verschillen om te beginnen van mening over de vraag, wat er tussen hen is afgesproken over de terugbetaling van de lening en over de rente.
Mevrouw Y houdt het erop, dat oorspronkelijk terugbetaling binnen 2 weken was overeengekomen, maar dat medio 2012 de nadere afspraak is gemaakt, zoals hiervoor omschreven. Mr. [X] zou dus gaan afbetalen met minimaal € 1.000 per maand en zou bovendien € 4.000 rente betalen. Mr. [X] erkent de afbetalingsregeling, maar betwist de renteafspraak.
Oordeel rechtbank
Door niet onmiddellijk te protesteren tegen de inhoud van het e-mailbericht van 30 juli 2012 en vervolgens zonder enig kenbaar voorbehoud over te gaan tot de daarin verwoorde afbetaling, moet het ervoor worden gehouden dat Mr. [X], die advocaat is en geacht moet worden te hebben begrepen wat de juridische gevolgen daarvan waren, heeft erkend dat die afspraak in genoemd e-mailbericht juist is weergegeven, althans dat hij die afspraak stilzwijgend heeft bevestigd. Dat betekent dat Mr. [X] verplicht was om maandelijks minimaal € 1.000 af te lossen totdat lening + rente waren afbetaald.
Mr. [X] heeft zich niet aan die afspraak gehouden, doordat hij ondanks herhaalde aanmaning niet maandelijks betaalde. Hij betaalde kennelijk zoals het hem uitkwam, wat nu juist niet was afgesproken.
Sinds november 2012 is zelfs helemaal niets meer betaald. Zoals nog is gebleken, heeft mevrouw Y herhaaldelijk duidelijk laten blijken daar geen genoegen mee te nemen. Daartoe had zij bovendien alle reden, omdat Mr. [X] had laten weten de rente niet te zullen betalen, welke rente toch een integraal onderdeel uitmaakte van de hele afspraak. Daaruit moest mevrouw Y wel afleiden dat Mr. [X] niet van plan was om (volledig) aan de gemaakte afspraak te voldoen. Hierdoor was mevrouw Y gerechtigd de resterende schuld plus rente ineens op te eisen. Mr. [X] kon dat rechtsgevolg niet afwenden door eind november 2012 alsnog een betaling te doen.
Partijen blijken verder verdeeld over de vraag, hoeveel Mr. [X] inmiddels heeft terugbetaald. Mr. [X] houdt het erop dat in totaal € 9.000 is terugbetaald, maar volgens mevrouw Y is slechts € 6.000 terugbetaald, omdat € 3.000 betrekking heeft op een andere schuld van Mr. [X].
Toerekening betaling
Volgens artikel 6.43 van het Burgerlijk Wetboek geschiedt de toerekening van een betaling op de verbintenis die de schuldenaar aanwijst. Als er dus al sprake was van meerdere schulden van Mr. [X] aan mevrouw Y, dan strekten de hiervoor bedoelde betalingen blijkens de duidelijke vermelding op de overschrijving telkens ter aflossing van de in deze procedure bedoelde lening.
Daaruit volgt dat rechtens € 9.000 op de lening en de overeengekomen rente is afgelost, zodat nog € 15.000 moet worden betaald.
De hierboven weergegeven casus is een samenvatting, de volledige uitspraak is te vinden via de onderstaande link met rechtspraak.nl:
http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBNHO:2013:9055