Dagvaarding (aanleiding)
Een klant heeft mij een tijdje geleden ingeschakeld om achterstallige betalingen in te vorderen. Het ging onder andere om facturen uit 2012. Na mijn eerste sommatiebrief heeft de wanbetaler een deel van de vordering voldaan.
Bij betaling is er op grond van de wet een bepaalde volgorde waar de ontvangen gelden voor gebruikt worden. Kort gezegd komt het er op neer dat eerst de incassokosten worden voldaan, vervolgens de rente en het restant wordt op de openstaande facturen geboekt.
Na ontvangst van de gelden heb ik de wanbetaler schriftelijk op deze volgorde gewezen en een afschrift van het desbetreffende wetsartikel bijgevoegd, zodat hij kon zien dat ik deze regels niet zelf had bedacht. De reactie van de wanbetaler was dermate vaag, dat ik het vermoeden kreeg dat hij het restant niet vrijwillig ging betalen. Dan is er maar een oplossing, en dat is de gelden via gerechtelijke weg invorderen. Ik heb hem daar op gewezen, maar er gebeurde niets meer. Het moet duidelijk voor hem zijn geweest dat hij moest betalen, maar kennelijk speculeerde hij er op dat ik mijn incassomaatregelen zou staken.
Hoe begint een gerechtelijke procedure?
Helaas voor hem gaf mijn opdrachtgever toestemming tot het voeren van een gerechtelijke procedure. Ik heb een dagvaarding opgesteld en deze door de deurwaarder laten uitbrengen. Daarna heb ik hem nog eens aangeschreven en hem er op gewezen dat door de dagvaarding de kosten verder waren opgelopen, maar dat hij niet voor de kantonrechter hoefde te verschijnen indien hij alsnog het restant, met daarbij de extra kosten aan mijn kantoor zou betalen. Dat heeft hij snel gedaan. Hiermee voorkwam hij weliswaar € 448,- aan griffiekosten, maar daarvoor heeft hij het zichzelf wel erg moeilijk gemaakt.