Wanbetaling: het komt in de beste families voor
Een vrouw belt mij op. Haar man heeft € 10.000,- van haar geleend, maar ondanks herhaalde toezegging niet terugbetaald. Of ik het geld wil incasseren. Mijn veronderstelling dat ze inmiddels gescheiden leeft klopt niet, want ze woont nog steeds samen. De vrouw wil beslist dat ik hem aanschrijf, want ze is het zat.
Zo gezegd, zo gedaan.
De volgende dag
Maar hoe zou het de volgende dag zijn gegaan? Haar man komt thuis en informeert of er nog iets is gebeurd. Ondertussen ligt mijn aanmaning op tafel. Hij ziet hem liggen en scheurt de enveloppe open..
Na een paar dagen belt de vrouw weer. De zaak is opgelost. Ik kan het dossier sluiten. Zij betaalt mijn honorarium.
Enige maanden later hoor ik `via via´ dat de vrouw daarna is gescheiden, maar inmiddels weer naar haar man is teruggegaan.
Ik oordeel niet over klanten, of de wijze waarop men financiële zaken aanpakt. Ondanks het feit dat ik daar wel ideeën over heb, moet ieder dat op eigen wijze doen.
Vroeg of laat loopt men tegen wanbetaling aan. Dat gebeurt gewoon. En dan is het verstandig een incassobureau in te schakelen. Voor de vrouw was het een uiterste middel, maar het heeft gewerkt.