Een kijkje in de keuken van Schölvinck-Incasso

Deze week stond ik met een klant te praten en vertelde hem over een aantal nieuwe vorderingen. De facturen dateren uit 2011. Per factuur gaat het niet om hele grote bedragen, maar wanneer je de bedragen in de zeventien dossiers bij elkaar optelt, is het toch de moeite waard. Mijn klant vroeg of dat na twee jaar nog wel kan. Een vordering verjaart pas na vijf jaar, dus geen probleem. Hij is blij dit te horen, want dan heeft hij ook nog een opdracht voor mij. Hij gaat de stukken verzamelen en dan kan ik binnenkort voor hem aan de slag.

Eerder heb ik geschreven over een vrouw uit Zwijndrecht die haar geld had uitgeleend aan een man. Die man had eerst haar vertrouwen gewonnen en vervolgens om een lening gevraagd. Het ging om een fors bedrag, waarvan hij gelukkig het grootste deel heeft terugbetaald. Zij kon echter geen contact meer met de man krijgen; hij reageerde niet op haar telefoontjes en liet niets meer van zich horen. Omdat zij niet meer wist wat ze moest doen, heeft ze mijn kantoor ingeschakeld. Helaas lukte het mij ook niet om met de man in contact te komen of hem te laten betalen. Kennelijk houdt hij zich schuil.

Op mijn vraag aan de vrouw of ze toestemming gaf de gelden via gerechtelijke weg in te laten vorderen, was haar antwoord duidelijk: “ik hebheel hard gewerkt voor mijn centjes, en daardoor mijn kinderen tekort gedaan,  ik wil het geld niet als een cadeautje weggeven aan zo'n schofterige persoon, die gewoon misbruik heeft gemaakt van mijn goedgelovigheid in de mens”.

Ik heb al eens eerder een gerechtelijke procedure tegen deze man gevoerd en uiteindelijk zelfs de deurwaarder beslag laten leggen op zijn bankrekening. Het ging toen om een relatief klein bedrag, iets meer dan 200 euro, maar uiteindelijk heeft hij daarboven ongeveer 700 euro aan kosten betaald. In deze zaak zullen de kosten vele malen hoger zijn. 

Home