Incasso in Albanië, een lastige klus

Een Franse klant informeert of ik gelden incasseer in Albanië. In principe niet, maar vanwege de goede relatie wil ik het wel proberen. De klant weigert een lokaal incassobureau in te schakelen, omdat hij vreest dat de kosten dan hoger zijn dan de opbrengsten.

Albanië, ik moet even op de kaart kijken, waar het precies ligt en wat de hoofdstad is.

De Franse klant heeft les gegeven aan een lokale universiteit. Hiervoor zijn contracten ondertekend en mijn klant had geen reden om over de betaling te twijfelen. Tenslotte staat een Italiaanse professor aan het hoofd van de universiteit. Het speelt zich af in een tijd dat men nog dacht dat de bomen tot in de hemel groeiden, Albanië spoedig tot de Europese Unie zou horen en we een grote “happy” gemeenschap zouden vormen. Al kan daar ook weer vraagtekens bij gezet worden, want in 2010 liet Eurocommissaris Füle weten dat Albanië nog een lange en moeilijke weg te gaan heeft. Zo moet in de politiek en wetgeving nog het nodige veranderen om als lid van de Unie te worden toegelaten. Er is nog onvoldoende democratie waar de politiek is gericht op confrontatie en niet op samenwerking. Na  alle ellende met Griekenland en Italië lijkt mij toetreding nog verder weg.

Vanwege de Italiaanse professor laat ik mijn sommatiebrief in het Italiaans vertalen en schrijf hem vervolgens aan. Nadien heb ik contact met de professor. Hij werpt allerlei bezwaren op en het is duidelijk dat hij niet vrijwillig gaat betalen. Opeens ligt Albanië veel verder weg.

Onderzoek leert dat deze professor een paar jaar eerder in Londen is opgepakt wegens misbruik van Europese subsidiegelden, waarvoor hij is veroordeeld. Kennelijk heeft hij Albanië gekozen om er een aantal jaren ongestoord zijn gang te gaan. Ik informeer bij de Europese Unie of er misschien subsidiegelden aan deze universiteit verstrekt worden, maar daar kan men geen opheldering over verstrekken.

Op de website van de universiteit zie ik een foto met leerlingen die trots een diploma ophouden. Als ze al bestaan, vraag ik me af of ze iets hebben geleerd. Ik heb wel medelijden met ze. Inmiddels zit er geen beweging meer in de website. Het nieuws is verouderd. Als er toch een of andere geldstroom was, is deze inmiddels kennelijk dichtgedraaid. De universiteit is niet meer.

In Nederland kennen we een goed gerechtelijk systeem om gelden te innen, maar zodra je de grens over gaat, wordt het een ander verhaal. Zo schakel ik in België standaard een Antwerpse advocaat in, toevallig ook een vriend van mij, die betrouwbaar is en de “lokale” kneepjes van het vak kent.

Wat de “kneepjes van het incasso vak” in Albanië zijn weet ik niet, maar het feit dat daar de politiek gericht is op confrontatie doet niet het beste vermoeden.

De incasso in Albanië heeft dan ook niets opgeleverd en zeer waarschijnlijk was er ook niets te halen. Mijn Franse klant heeft geleerd dat wanneer je in verre landen zaken doet, het zeer verstandig is vooruitbetaling te vragen, of anders beter thuis te blijven.